Dzieci z
ciężką postacią mutyzmu wybiórczego są w bardzo dobrej sytuacji, co oczywiście
jest pewnego rodzaju paradoksem, gdyż takie dzieci zostaną najprawdopodobniej szybciej
zaobserwowane, zdiagnozowane i dość szybko mogą mieć wdrożoną właściwą terapię. Natomiast dzieci/uczniowie z lekką
postacią MW, są zdecydowanie w gorszej sytuacji, gdyż ich zachowanie dla
niektórych obserwatorów jest nie tylko niezrozumiałe, ale również często niewłaściwie
interpretowane. Takie dzieci, bądź uczniowie czasem rozmawiają np. tylko z
jednym nauczycielem, z jednym, bądź z kilkoma rówieśnikami, czasem rozmawiają
na przerwie ze wszystkimi rówieśnikami a na lekcji nie są w stanie rozmawiać,
odpowiadać nauczycielowi. Niektórzy
uczniowie, wypracowali sposób radzenia sobie z lękiem poprzez unikanie
rozmów w sytuacjach lub z osobami, w towarzystwie których odczuwają silny lęk.
Jeżeli w szkole tego rodzaju zachowania nie zostaną prawidłowo rozpoznane,
wówczas może dojść do eskalacji lęku i pogłębienia zaburzeń lękowych. Czasem „niespodziewanie”
u ucznia z MW pojawia się fobia szkolna
lub społeczna, jednak wynika ona z pogorszenia się stanu zdrowia psychicznego,
gdyż uczeń wcześniej nie został właściwie zdiagnozowany.
Objawy MW u ucznia w szkole, które powinny zaniepokoić nauczycieli.
Uczeń:
1. Może mieć problem z
mówieniem chóralnym z grupą
2. Może komunikować
się werbalnie z większością rówieśników w szkole na przerwach, ale na
lekcjach nie rozmawia z nimi.
3. Może nie komunikować
się z nikim lub tylko z jednym, dwoma kolegami na przerwach, a na lekcjach
nie rozmawia z nimi lub rozmawia z nimi szeptem.
4. Może komunikować
się na zajęciach ze wszystkimi rówieśnikami, ale może nie odpowiadać
werbalnie nauczycielom (czasem odpowiada pisemnie).
5. Może z nikim nie
rozmawiać na lekcjach i na przerwie.
6. Może komunikować
się na zajęciach tylko z kilkoma uczniami.
7. Może rozmawiać z
jednym lub kilkoma nauczycielami na przerwie, czasem na lekcji.
8. Może być bierny
podczas zajęć lub może aktywnie uczestniczyć w zajęciach.
9. Może komunikować
się z nieznajomymi rówieśnikami w szkole, ale nie rozmawiać z kolegami z
klasy.
10. Może na lekcji czytać,
mówić wiersze, odpowiadać lub zadawać pytania tylko w obecności niektórych
nauczycieli.
11. Może odpowiadać
nauczycielowi głośno, czasem szeptem, ale nie konwersuje z nim.
12. Może prowadzić
dialog tylko z jednym nauczycielem, z pozostałymi nie rozmawia.
13. Uczeń może nie rozmawiać
z rodziną przy nauczycielu lub przy rówieśnikach.
Uwaga !
Wystarczy, że wystąpi kilka z ww.
objawów lub nawet tylko jeden z nich, aby zacząć podejrzewać u ucznia występowanie MW i
skierować go do dalszej diagnostyki (poradnia psychologiczno – pedagogiczna, lekarz
psychiatra).
© Maria Bystrzanowska 2018
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz